پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

سال‌های سال است که مستندات گمرکی، بانکی و آمار‌ها و گزارشات ارایه شده توسط خودروسازها، نشان می‌دهد که حجم قابل توجهی از قطعات خودرو‌های ایرانی از چین وارد می‌شود. سال‌های سال است که تحول بنیادینی در صنعت خودروی کشور مشاهده نکردیم و بدلیل تعرفه گذاری و تصویب مقرره‌های خاص و به بهانه‌هایی نظیر کمبود ارز و تحریم، جلوی واردات خودرو گرفته شده و در صورت واردات هم، قیمت‌ها بدلیل تعرفه‌های بی حساب و کتاب، چندین برابر کشور‌های همسایه می‌باشد. سال‌های سال است که با زیان‌های چند ده همتی سالیانه خودروساز‌ها مواجه هستیم. سال‌های سال است که صدای شکایت و نارضایتی پیر و جوان فرد ایرانی برای کیفیت و ایرادات خودروساز‌های داخلی بلند است و شنیده نمی‌شود. سال‌های سال است که کشور جولانگاه مونتاژکاران چینی شده است و .... این همه فکت مستند غیرقابل انکار وقتی با بی تفاوتی و کم تفاوتی امنیتی و قضایی روبرو می‌شود، چه نتیجه‌ای را به ذهن می‌تواند متبادر کند؟ به فساد این دو دستگاه بیندیشیم یا نفوذ و ارتباط گروه‌های فاسد به این دو دستگاه؟ جناب قاضی القضات، وزیر محترم اطلاعات، اطلاعات محترم و کوشای سپاه، ریاست محترم مجلس شورای اسلامی، رئیس محترم دولت، سازمان محترم بازرسی، دیوان محترم محاسبات کشور، بازرسی محترم ریاست جمهوری، وزیر محترم صمت، ...، چه توجیهی می‌توان برای این شرایط داشت؟ بین دوگانه تامین منافع افراد و گروه‌های خاص و تامین منافع ملی و نظام جمهوری اسلامی، کدامیک، تقدم دارند؟

صنعت خودروی ما بیمار است.بیماری که به اسم تولید ملی، اشتغال و کاهش ارزبری،پوششی بر ضعف فنی ، فساد و رانت ،انحصار و ارزخواری خود نهاده است. سه بازیگر این حوزه یعنی تولید کنندگان خودرو، مونتاژکاران، قطعه سازان ، بدلیل عملکرد نادرست و لایه کشی رانت جویانه ، هر یک بنوعی در حال ضربه زدن به اقتصاد ملی هستند. نتیجه بازی می شود، مصرف کننده ناراضی و شاکی، رانت جوی غیرپاسخگوی خوشحال، اقتصاد ملی متضرر از حجم زیان انباشته و ارزخواهی این سه حوزه. لایه کشی در این میدان نیرو به سطح سخیفی از پلشتی رسیده است. انتصابات جهت دار برای تامین منافع گروه های خاص ، گروگان گیری خودروساز توسط قطعه سازهای خاص بعضا وارداتچی، گرون گیری قطعه ساز و خودروساز و مونتاژکار ، توسط سهامداران خاص پشت پرده. حل این بازی نه چندان پیچیده مبتنی بر رانت هم کار دشواری نیست. یک اراده سیاسی و اقدام مشترک می خواهد. اقدامی که دل های رانتجویان را می لرزاند و همیشه از ان ترس دارند. نکته انتقادی در گزارش حاضر این است که، بجای شفاف سازی میدان نیرو، اهرم فشار روی یک مونتاژکار بدشانس قرار گرفته است. مونتاژکاری که بشکلی سوسکی خط و نشان کشیده بود و چند روز پیش، مورد نقد پایگاه تحلیلی خبری شعار سال هم قرار گرفت.

صنعت خودروسازی ایران در دهه ۴۰ شمسی و تقریبا همزمان با کره جنوبی فعالیت خود را آغاز کرد. در استراتژی صنعتی آن دوران پیش‌بینی توسعه این صنعت برای دو دهه بعد از آن دیده شده بود. اولین موج مشارکت‌های بین المللی در قالب فروش سهام به شرکت‌های صاحب‌نام خودروسازی دنیا نیز از همان سال‌های اولیه آغاز شد. خودروسازی در ایران اگرچه با مونتاژ شروع کرد، اما بنا داشت در ادامه مسیر خود توسعه‌یافتگی را تجربه کند. شاید دلیل اینکه محمود خیامی این همه باغات اطراف کارخانه ایران ناسیونال را زودتر خریداری کرد ایجاد آمادگی برای روزگار توسعه بوده است. در واقع مونتاژ مشق خودروسازی ایران در آن روزگار بود.